GABINET INTEGRACJI SENSORYCZNEJ (SI)

Od września 2008 roku w naszej placówce działa gabinet Integracji Sensorycznej. Zajęcia prowadzone są przez fizjoterapeutów, certyfikowanych terapeutów SI.
Twórcą terapii SI była dr A. Jean Ayres, która zdefiniowała integracją  sensoryczną jako „skomplikowany proces, w którym mózg otrzymując ze wszystkich narządów zmysłów informacje przyjmuje je, rozpoznaje, segreguje, następnie interpretuje i integruje z już posiadanymi, aby zareagować właściwą odpowiedzią ruchową.”
Proces integracji sensorycznej rozwija się stopniowo, począwszy od życia płodowego dziecka, wraz z dojrzewaniem centralnego układu nerwowego. Zmysłami od których nasz mózg otrzymuje informacje są:
•    czucia powierzchownego – receptory zamieszone w skórze – dotyku, ucisku , temperatury, bólu
•     czucia głębokiego(propriocepcja) – receptory znajdujące się w mięśniach, ścięgnach i stawach, przekazujące informację o położeniu części ciała względem siebie, postawie ciała, napięciu mięśni
•     równowagi – receptory ucha wewnętrznego (błędnik, układ przedsionkowy)- osiąga swoją dojrzałość jako pierwszy ze wszystkich zmysłów
•    słuch –  ucho zewnętrzne i receptory ucha środkowego – powiązany z układem przedsionkowym wspólnym układem jam wewnętrznych znajdujących się w kości skroniowej oraz drogą przekazu informacji do centralnego układu nerwowego przez XIII nerw czaszkowy (przedsionkowo-ślimakowy)
•    wzrok – receptory gałki ocznej
•    powonienie – receptory znajdujące się w śluzówce nosa
•    smak – receptory na języku
Z tych kanałów zmysłowych mózg czerpie informacje w sposób ciągły. Dociera do nich niezliczona ilość bodźców, które  zostają „uporządkowane” w celu wygenerowania odpowiedniej na nie odpowiedzi ze strony organizmu.
Końcowymi „produktami” integracji sensorycznej są takie umiejętności jak: koncentracja uwagi, organizacja i porządkowanie wrażeń oraz odpowiednie reagowanie na nie, nauka (czytanie, pisanie, liczenia), wykonywanie skomplikowanych czynności ruchowych, samokontrola, szacunek do samego siebie, myślenie abstrakcyjne i rozumowanie, dominacja półkul mózgowych i stron ciała. (M. Borkowska „Uwarunkowania rozwoju ruchowego i jego zaburzenia w mózgowym porażeniu dziecięcym”). Umiejętności te osiąga dziecko w wieku 6-7 lat – jest to IV, końcowy poziom integracji zmysłowej.
Integracja sensoryczna u większości osób przebiega automatycznie i dlatego nie zdajemy sobie  z niej sprawy. Dopiero, gdy zawodzi jeden z „elementów układanki” obserwujemy jak skomplikowanym jest ona procesem.
Zaburzenia integracji sensorycznej obserwowane są u dzieci ze specyficznymi trudnościami w uczeniu, dzieci autystycznych, z zespołem Downa, mózgowym porażeniem dziecięcym, nadpobudliwością psychoruchową, niewidzących czy niesłyszących.

Spektrum zaburzeń jest bardzo szerokie. Określa się je indywidualnie na podstawie opracowanych przez dr Ayers testów i szczegółowej obserwacji klinicznej dziecka.
Ayers /1991/ uważa ,ze głównym zadaniem tej terapii jest dostarczenie kontrolowanej ilości bodźców sensorycznych w szczególności przedsionkowych , proprioceptywnych i dotykowych w taki sposób ,że dziecko spontanicznie będzie formułowało reakcje adaptacyjne poprawiające integracje tych bodźców.
Dziecko podczas zajęć bawi się, aby poprzez to aktywnie uczestniczyć w terapii i w ten sposób ćwiczyć zaburzone funkcje. Wykorzystywane do tego jest specjalistyczne pomoce takie jak huśtawka terapeutyczna, platforma, hamak , konik, huśtawka „T”, równoważnie, deskorolka, piłki, materiały o zróżnicowanej fakturze, szczotki a nawet ryż czy kaszę – wszystko co może dostarczyć odpowiednich bodźców potrzebnych w terapii dziecka.

Więcej o SI:
www.pstis.pl
www.integracjasensoryczna.org.pl